Aktualności

 

Ambrosius Eßer OP, (również Ambrosius Eszer), urodzony 19 listopada 1932 r., zm. 12 kwietnia 2010 r. w Berlinie. Był niemieckim duchownym i historykiem Kościoła.

• 
• 

Eßer urodził się w Düsseldorfie, a gdy miał 5 lat jego rodzina przeprowadziła się do Goświnowic, gdzie mieszkali do końca II Wojny Światowej. Ojciec Eßera objął tutaj stanowisko dyrektora goświnowickiej fabryki, a ich przeprowadzka związana również była z prześladowaniami politycznymi.

W okresie powojennym, po przesiedleniu do Niemiec, ukończył on szkołę średnią Fischer-Gymnasium w Euskirchen.
Eßer wstąpił do nowicjatu zakonu dominikanów prowincji Teutonia w Warburgu w 1952 r., ukończył studia magisterskie w Walberberg koło Brühl, a święcenia kapłańskie przyjął w 1959 r. Od 1964 r. był członkiem Instytutu Historycznego Dominikanów w Santa Sabina w Awentynie w Rzymie i w 1969 roku uzyskał tytuł doktora na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim (dokładnie otrzymał tytuł Dr. scientitae eccllesiae orientalis oraz Magistra Teologii). Uczęszczał również do Watykańskiej Szkoły Dyplomacji i Paleografii.

Od lat 70. służył jako profesor Patrystyki i Historii Kościoła Wschodniego na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu w Rzymie (znany także jako Angelicum). Był członkiem Rzymskiego Instytutu Towarzystwa Gorres w Campo Santo Teutonico, którego dyrektorem był w latach 1972-1975, a owocem jego pracy była dokładna dokumentacja archiwów.

Ambrosius Eßer działał także od 1983 r. w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych (Congregatio de Causis Sanctorum), gdzie od 1990 r. był Generalnym Sprawozdawcą („Relator generalis Congregationis de Causis Sanctorum”). Zadaniem Generalnego Sprawozdawcy jest przygotowanie procesów beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych oraz ocena niezbędnych dokumentów procesowych. Jego następcą został Vincenzo Criscuolo OFMCap w 2009 roku. Eßer zajmował się ważnymi procesami beatyfikacyjnymi, w tym Clemensa Augusta Count von Galen, s. Marii Restituta, Władysław Batthyány-Strattmann, cesarza Karl I i Franza Jägerstätter. Szczególnie interesowała go Edyta Stein (s. Benedicta a Cruce).

Zmarł w Berlinie po ciężkiej chorobie płuc w wieku 77 lat. Jego dorobek naukowy znajduje się w archiwum dominikańskiej prowincji Teutonia. Został zapamiętany jako człowiek prostolinijny, serdecznym, bardzo pracowity i skromny.

Mimo, że Eßer spędził w Goświnowicach ok. 8 lat, czas ten żywo zapisał się w jego pamięci. Świadczy o tym fakt odwiedzin, które miały miejsce w 2007 roku przy okazji beatyfikacji bł.Marii Merkert. Na 3 lata przed śmiercią, Eßer udał się do willi w której mieszkał będąc dzieckiem, czyli do budynku byłego przedszkola, przy ulicy Kolejowej 1. Nieruchomość znajduje się w prywatnych rękach, a trwający remont uniemożliwił mu wejście na jego teren.
Dlatego też udał się on do kolejnego budynku z jego przeszłości, a mianowicie pod adres Kolejowa 3. Przed wojną mieściła się tam plebania parafialna, której proboszczem był ksiądz George Rehnelt, a z którym łączyły go przyjacielskie relacje. Rehnelt ukończył budowę tejże plebani w 1936 roku za kwotę 28 000 ówczesnych marek niemieckich (wg dostępnych danych to ekwiwalent dzisiejszej kwoty 114 800 Euro, a więc około 482 000 złotych), w której wg wspomnień naczelne miejsce zajmowała spora biblioteczka, niestety jak większość cennych przedmiotów rozkradziona i utracona tuż po wojnie.

• 
• 
• 
• 
• 
• 

Nic więc dziwnego, że Eßer właśnie tam spodziewał się spotkać obecnego proboszcza. Historia budynku była jednak burzliwa. W okresie powojennym przeszedł on w ręce polskich duchownych i jako że wymagał remontu, decyzją ks. Igielskiego został odnowiony w okresie od lutego 1958 do 1959 roku, kiedy to ukończono remont wnętrza. Niestety w 1960r. nastąpiło odebranie budynku przez Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Nysie (przedstawicielstwo władz komunistycznych) i przekazanie go na dom nauczyciela.
Po rozmowie z mieszkańcami Eßerowi udało się w końcu trafić na obecną plebanię, porozmawiać z urzędującym proboszczem i zobaczyć wnętrze Kościoła, jakże różniące się od tego, które zapamiętał jako mały chłopiec. Wielu miało nadzieję, że spotkanie to zaowocuje w przyszłości bogatymi wspomnieniami i być może odtworzeniem przedwojennej historii naszej miejscowości. Niestety los chciał inaczej, a nagła śmierć Ambrosiusa Eßera pokrzyżowała te plany.

• 
• 
• 
• 
• 

PUBLIKACJE O. EßERA:

• Giovanni Giuliani da Lucca O. P. Forschungen zu seinem Leben und zu seinen Schriften. In: Archivum Fratrum Praedicatorum Bd. 37 (1967) S. 353–468
• Das abenteuerliche Leben des Johannes Laskaris Kalopheros. Forschungen zur Geschichte der ost-westlichen Beziehungen im 14. Jahrhundert. Harrassowitz, Wiesbaden 1969 (= Dissertation)
• Die Kapitelsakten der süddeutschen Ordensprovinz "Saxonia" der Dominikaner. In Archivum Fratrum Praedicatorum Bd. 55 (1985) S. 275–338
• Martin von Tours, ein unbekannter Heiliger. Kanisius-Verlag Freiburg i. Ü./Konstanz 1992, ISBN 3-85764-359-5
• Frater Eustachius Kugler. Johann-von-Gott-Verlag München 1993