Dziś przeżywamy rocznicę poświęcenia wspólnego dobra, jakim jest nasza świątynia. Z tej okazji powstał krótki artykuł o budowli kościoła. Nie można zapominać, że jest ona odbiciem całej parafii, zaangażowania jej członków w jej rozwój. Choć nie zawsze musi być ona bogata i przepełniona pięknymi zdobieniami, to zawsze musi być pełna modlitwy i miłości Bożej.
Historia kościoła pw. Nawiedzenia NMP w Goświnowicach sięga roku 1872. Wówczas to, w drugą niedzielę listopada, czyli 10 XI 1872 roku, miała miejsce jego konsekracja (poświęcenie). Pierwotnie, od 1888 roku kościół w Goświnowicach był katolicką gminą kapliczną, do której dojeżdżał proboszcz z pobliskiej Nysy. W 1924 r. została podniesiona do rangi kuracji, wyłączoną z parafii św. Jakuba w Nysie. Duszpasterzami byli tu od 1921 r. Ks. Kuratus Siegfried Schultheis, a w latach 1939-1945 Ks. Proboszcz Georg Rehnelt. Jemu także zawdzięcza się postawienie nowoczesnej jak na owe czasy plebani mieszczącej się w dzisiejszym domu nauczyciela, w której także znajdowała się niemała biblioteczka.
Przechodzący przez miejscowość front wojenny nie oszczędził także zabudowań kościelnych. Na budynku kościoła widoczne były ślady po kulach, a na elewacji odpryski tynku. W 70% zniszczeniu uległ dach pierwotnie wykonany z łupka. Ponadto zniszczony był sufit, okna a także organy.
W związku z tym, iż nie było możliwości remontu kościoła w Goświnowicach bezpośrednio po wojnie, jego wnętrze ulegało stopniowemu starzeniu i niszczeniu. Remont zniszczeń odbył się dopiero w połowie lat 50 ubiegłego wieku. Przede wszystkim wyremontowany został dach - stary łupek został usunięty, a w jego miejsce ułożona blacha.
W sierpniu 1957 roku została wytynkowana elewacja. Zrezygnowano wówczas ze środkowego okna prezbiterium, gdzie w środku umieszczono nową polichromię wykonaną przez artystę malarza z Bytomia. Jej uroczyste poświęcenie miało miejsce 10 listopada 1958 roku.
W 1966 roku, na obchody Sacrum Poloniae Millennium 1966 wmurowano marmurową tablicę millenijną w postaci krzyża, która została poświęcona 31 grudnia 1966 roku. Dwa lata później, 11 lutego 1968 roku zostały wyremontowane organy.
Już od 1971 roku trwały przygotowania do obchodów rocznicy 100-lecia poświęcenia kościoła. Kościół wymalowano wraz ze złoceniami żeber prezbiterium. Ofiarowano marmur ze Sławniowic, który następnie został użyty do wykonania ołtarza, a także ambony. Sam ołtarz poświęcono 2 maja 1971 roku. W tym samym roku zdecydowano na montaż witrażu Nawiedzenia NMP w centralnym punkcie prezbiterium. Okno to było zamurowane od powojennego remontu. Rok później wymieniono kolejne okna, które były zastępowane przez witraże. 10 maja 1972 roku miała miejsce wizytacja biskupa, który odwiedził naszą parafię po raz trzeci. Miał on okazję podziwiać odremontowane wnętrze kościoła wraz z nowymi witrażami.
W 1988 roku konieczne było dokonanie kolejnego remontu kościoła. Z zewnątrz obito tynk aby zabezpieczyć mury oraz fundamenty przed wilgocią. Następnie położono nowy tynk i odmalowano elewację. W środku wymieniono ambonę ozdabiając ją marmurem. Na nowo urządzono boczne ołtarze: Manierystyczny, barokowy obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem pochodzący z połowy XVII w. przyozdobiono wówczas ramą polichromii z prezbiterium, dodając przy tym boki, natomiast wiszący po drugiej stronie krzyż odnowiono poprzez wymianę spróchniałego drewna. Natomiast pochodząca z XVIII w. pasyjka (figura) pozostała oryginalna.
W maju 1990 roku, po konsultacjach proboszcza oraz rady duszpasterskiej, rozpoczęto dość kompleksowy remont kościoła. Firma z Prudnika była odpowiedzialna za remont dachu, który został wyczyszczony, zaminiowany (pokryty antykorozyjną farbą), a także pomalowany chlorokauczukiem. Elewację pomalowano na biało, wyróżniając gzymsy i łuki malując je na brązowo. Warto wspomnieć o zaangażowaniu i o poświęceniu wielu parafian, którzy wykorzystując czas większego remontu, często metodą gospodarczą, dokonywali wielu mniejszych udoskonaleń – np. elektryka wieży, umocnienia drewnianej konstrukcji dzwonów, wymiana łożysk kulistych w dzwonach, konserwacja drewna i instalacji odgromowej, czy wymiana rynien. Na szczyt wieży z powrotem został założony krzyż, który kilka lat wcześniej spadł podczas niekorzystnych warunków atmosferycznych. Nowy wykonany jest z nierdzewnego metalu przez pracowników miejscowego Polmosu. Zostało także wymienione pokrycie wieży kościelnej, a dotychczasowy, zniszczony już łupek zastąpiono blachą cynkową. Dwa lata później wieżę kościelną pomalowano na czerwono. Cały remont zakończył się w sierpniu 1990 roku.
W następnym roku wymieniono stolarkę drzwiową oraz wykonano konfesjonał jednostronny stojący dziś pod schodami na chór. Za realizację odpowiedzialny był stolarz z Tarnowskich Gór. Ciekawostką jest, że drzwi boczne (przy konfesjonale głównym) prawdopodobnie nie były otwierane od czasów wojny. Odświeżono także prezbiterium malując je na biało i pozłacając zdobienia, ale wcześniej wymieniono i poprawiono instalację elektryczną. W sierpniu i wrześniu wykonano szereg koniecznych napraw organów kościelnych, tak by od niedzieli Chrystusa Króla mogły one rozbrzmieć w kościele - wcześniej nie były one regularnie użytkowane. Od tamtej niedzieli co tydzień, a także w święta gra na nich pochodzący z Goświnowic (acz obecnie nie mieszkający tu) organista. Generalny remont organów miał miejsce rok później, czyli 1992 roku. Tuż przed świętami Bożego Narodzenia poprawiono nagłośnienie w kościele instalując nowe głośniki.
Rok 1995 był rokiem peregrynacji i nawiedzenia naszej parafii przez obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Dlatego już na marzec zaplanowane było malowanie kościoła z zewnątrz. Przy okazji wymieniono oświetlenie rezygnując z żarówek rtęciowych, a zakładając nowe mosiężne pozłacane lampy (tzw. pająkami). Odnowiono także instalację elektryczną na strychu kościoła.
Natomiast na 1999 rok zaplanowano odnowienie elewacji kościoła wraz z poprawą estetyki blachy dachowej, aby godnie wejść w nowe tysiąclecie. Prace remontowe trwały dwa jesienne miesiące: wrzesień i październik i wykonywała je firma z Otmuchowa.
W październiku 2000 roku wykonano remont generalny organów, który wykonała firma z Olesna. Dorobiono 76 piszczałek metalowych i drewnianych, uzupełniono wszystkie głosy, a następnie organy nastrojono.
Kolejne lata przynosiły kolejne remonty, mniejsze lub większe. Malowane było wnętrze kościoła, które przy okazji odświeżania było ozdobione nowymi polichromiami przy krzyżu, czy na sklepieniu w pobliżu organów. To także przede wszystkim dbanie o otoczenie kościoła, czyli wymiana zniszczonego betonu na klasyczną kostkę granitową. W okrągły otwór okienny na wieży zamontowano piękny zegar, który do dziś wskazuje dokładną godzinę, odbierając sygnał zegara atomowego spod Frankfurtu.
Przyszłość już zapowiada kolejne remonty, które mogą być wykonane tylko i wyłącznie dzięki ofiarności parafian. Jest to miejsce wspólnych modlitw, a także przeżywania radości i smutków, więc dbałość o świątynie w miarę swoich możliwości jest obowiązkiem każdego katolika. Warto także zaznaczyć, że według listy „Zabytków Nieruchomych na 2 grudnia 2016 roku” Gminy Nysa nasz kościół jest wpisany do rejestru zabytków.